skip to main |
skip to sidebar
Намайг чи уучил
Чимээгүйхэн угтах
Чиний урууланд
Шингэж уусчихаад
Зүрхэнд чинь гуниг асгадаг
Намайг чи уучил
Зүгээр л
Хацрын чинь хонхоройд
Харцны чинь ялдамд
Сэтгэлээ унагачихаад
Авч чадаагүй
Намайг чи уучил
Г.Гантулга
Саргүй наргүй салхигүй хургүй
Үгүй
Юу ч үгүй тэнд санаа минь оршдог
Үүл байхгүй сүүдэр байхгүй
Жаргал зовлон байхгүй
Жам ес үхэл хагацал байхгүй
Зоргоороо хоосон байхгүйд би оршидгоо
Магадгүй айдаг болоод тэднийг
Хардаггүй ч юм уу
Маргаашийг өчигдрийг ч мэддэггүй байх
Өөрчлөлт өгөршил өвдөлт шаналал
Баярлах гуних гэдэг бас л тэнд байхгүй ээ
Тэр газарт би байхгүй мэт оршдог оо
Орон зай цаг хугацаа даажсан
Огоорч мартах гомдох уучлах байхгүй
Омголон ааш олиггүй мэхлэлт байхгүй
Сайн нь муу үгүйгээр харгддаггүй
Саар нь сайхангүйгээр оршдоггүй
Сам шимийн бус оргүй хоосонд
Орших оршихгүйн орчилд багтаж уусдагаа
Амьдрал гэдэг жүжигийн тайзан дээр зөндөө тоглолоо
Алдсан оносон хоёр угтаа адилхан болоод уйдлаа,залхалаа
Үзэгчийн суудалд тухалж суугаад
Үлдсэн амьдралаа өнгөрөөе
Үхэхдээ аваад явах юм шиг новшин дундаа
Өлөн царайлсан хөөрхий амьтан илжирч байх юм
Бид бүгдээрээ адилхан,нэг гэдгийг ойлгодоггүй
Би чи гэсэн араатнууд тайзан дээр тоглож байх юм
Дурлал хэмээх зовлон руу
Дуутай хөөртэй гүйцгээж байх юм
Хэлэмгүй их зовлон болсон дурлал нь
Хэзээ ч мартахгүй гэсэн амлалттайгаа булшлагдаж байх юм
Өнчин хүүхдийн өршөөл эрсэн харцан дээгүүр
Өнгө мөнгөний сохор амьдрал туучихад
Нүдэнд нүгэл суугаад
Нүцгэн гар нүд халхалж,нүгэл халхалж үл чадна
Аль амттайг нь булааж идэх гэсэн өрсөлдөөнд
Амь нас золиослогдож
Дэндүү өрөвдөм драм үзэхээр сэтгэл өвдөөд
Даанчиг өчүүхэн амьдралыг харж сууж тэвчихгүй нь
Бурхан хүртэл үзэж чадалгүй мэлмийгээ анихад
Буян бузар ялгах галав юүлдэг байхаа